Bluesfestival!!!

Hallo lieve vrienden!

April, het is al eventjes terug, maar ook dit jaar was ik weer jarig! En dat vierde ik, na lang overhalen van Glenn, met een vijf daags festival! Het Byron Bay Bluesfest, de grootste bluesfestiviteit in dit land. Het begon met een trip vergelijkbaar met Middenmeer-Rome, plus nog eens anderhalf uur naar het zuiden, maar deze was het meer dan dik waard!!

Na een trip van 19 uur hebben we in Brunswick Heads wat geslapen in de auto, waarna we de volgende ochtend nog een half uurtje nodig hadden om in Byron Bay te arriveren. De drukte viel gelukkig nog redelijk mee waardoor we niet zo heel lang hoefden te wachten voordat we het camping terrein op mochten. Hier kregen we een plekje aangewezen waar we onze tenten op mochten zetten. Een paar grote muziektenten konden we boven de omheining zien, en de spanning begon aardig te stijgen. Nog een paar uurtjes voordat het feest zou losbarsten!
Het checken van de muziek was al even bezig, maar rond een uur of twaalf was het eindelijk zo ver: de eerste artiesten stonden klaar om hun kunsten te vertonen. Namen als John Mayer, Jack Johnson, Buddy Guy, Joss Stone en Passenger prijkten vol trots op het programma van dit festival. Ik kan er echt uren over lullen maar nog is het niet te beschrijven hoe gaaf dit feest was. Elke dag begonnen we om een uur of tien met ons ochtendritueel: een ritje naar Byron Bay, het hippie dorp van Australië. Alles is zo relaxed en vredig, muziek op alle hoeken van de straat, strandtentjes met live muziek, en een geweldig strand. De oude VW busjes in regenboogkleuren zie je overal, surfers lopen af en aan, en een fastfoodketen word hier keihard geboycot: geen MacDonalds, Hungry Jacks of Burger King te vinden.
Na een duik in het water gingen we naar onze favoriete tent: The Beachclub. Daar verwenden we ons met een pilsje of twee en genoten we van het weer, de mensen en de muziek. Meestal kwamen we rond een uur of 1 terug op het festivalterrein, waar de muziek al in volle gang was. Na een grondige studie op het programma (er waren 6 podia!!), besloten we wat we wilden zien, en te vergeten wat we zouden missen. We werden eigenlijk zo erg verwend, dat we altijd wel een of twee grote namen niet konden zien, omdat er nog veel grotere namen tegelijkertijd aan het spelen waren. Bizar eigenlijk.
De Zaterdag in dit paasweekend was de 19e van April, dus mijn verjaardag. We besloten om deze dag een dag te maken om nooit te vergeten. Nou was die missie op zich redelijk simpel hier, maar er stonden ook een paar grote namen op het programma die daar aan mee gingen werken. Het tofste was eigenlijk dat we de surfboards meenamen naar het strand die ochtend. Voor het eerst probeerde ik te surfen, en met wat hulp lukte het zowaar een paar keer om te blijven staan. Heel gaaf, en heel vermoeiend. Dus na een uurtje kon je ons weer vinden op het terras waar we deze keer proostten op m'n 26e verjaardag. We hadden hele goeie livemuziek, prachtig weer, wederom een heerlijke dag! Eenmaal op het festival ging het weer van voor af aan muziek luisteren, biertje in de hand, en genieten.
Na vijf dagen waren we bijna blij dat het af was, want het sloopt je aardig. De week er op besloten we het strand op te zoeken aan de Goldcoast, waar ook Surfers Paradise is. Deze week bestond eigenlijk vooral uit chillen, surfen (proberen), en niks doen. Heerlijk.

Na deze twee vrije weken moesten we helaas weer terug, 19 uurtjes op de weg. Na een kort nachtje konden we de volgende ochtend weer aan de bak.

Sindsdien ben ik van job naar job gegaan, in Griffith, Robinevale en in de Melbourne regio. Altijd prima naar de zin gehad, leuke dagen met af en toe een rotdagje ertussen. Ik begon bijna echt een van de crew te worden, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Na het laatste weekend met de meeste een afscheidsbiertje gedronken te hebben, kwam de 28e van juli in zicht.
In april of mei had m'n (kleine) nichtje Miranda verteld dat ze naar Bali wou gaan. En of ik mee wilde reizen. Aangezien het voor mij relatief dichtbij was, en ik het supertof vond om haar weer te zien, was mijn reactie vrij snel teruggestuurd: natuurlijk vind ik dat leuk!! Uiteindelijk kwam 28 juli uit de bus rollen, wat meteen mijn einddatum voor Aussiedrain bekend maakte. Na zo'n 7 maanden daar gewerkt te hebben, toch een beetje raar gevoel. Ik weet ook zeker dat ik iedereen soms best wel zal gaan missen, maar dat geeft ook aan dat ik het echt heel erg leuk heb gehad. Heel veel geleerd, mijn engels zwaar verbeterd, en een geweldige nieuwe kenniskring er bij!

Willem en Thea: onwijs bedankt voor deze prachtige ervaring, de vele plaatsen waar ik met jullie geweest ben, en de geweldige gastvrijheid, ook van Jennifer en Michael. Dit half jaar zal ik nooit meer vergeten!